De as

Vanmiddag kregen we de as thuis. Henk Jan, de begrafenisondernemer kwam het brengen. Het is moeilijk je er van tevoren iets bij voor te stellen. Niet van hoe het er uit ziet, en niet van hoe het voelt om het in huis te hebben. We wisten wel dat het in een soort koker zou zitten. Zoals altijd was hij stipt op tijd. Met een linnen tasje in zijn hand kwam hij binnen. We praatten wat over de vakantie. Hij was lang weggeweest, daarom duurde het ook zo lang voor we weer wat van hem hoorden. Op een gegeven moment viel het gesprek een beetje stil omdat we opeens allemaal naar zijn handen keken. Toen hij het blik uit het tasje haalde, hield ik me zo rustig mogelijk. Ik wilde vooral geen drama ofzo. In ieder geval niet waar hij bij was. Remi nam het aan en ging er heel voorzichtig mee om. Ik had meer zoiets van: "Nou, zoveel stelt het niet voor, ...als je er tenminste niet teveel bij stilstaat." Niet lang daarna ging Henk Jan weer weg. We zeiden dat we hoopten elkaar voorlopig niet meer te zien. En daar zaten we dan. Met de as. Opeens bedacht ik me dat het vandaag ook de 29e is, dus dat het precies 3 maanden geleden is dat we haar cremeerden. Het was 14.00uur en het zou zelfs hetzelfde tijdstip kunnen zijn, want het is toen gelijk na de plechtigheid gebeurd.

We hebben nu bijna alles van haar in huis. Vrijdag komt het laatste: de foto's van het toestel uit het ziekenhuis. Zuster Marjanne komt ze brengen. Onze 'lievelingszuster'. Ik vind het heel spannend om foto's van haar te gaan zien die ik nog niet eerder heb gezien. Remi zegt dat ik me er niet al te veel van voor moet stellen, maar ik ben heel benieuwd wat er bij zit. Misschien een mooie foto van de eerste uren...?