Lieve mama

Mam, ik wil je graag zeggen dat ik het fijn vind dat je zo meeleeft/meeleest. Ik begrijp dat het voor jou extra moeilijk is. Ik merk dat bij Jan en Toos ook. Je hebt zelf verdriet om het verlies van Lente en je voelt daarbij ook nog eens verdriet omdat je kind verdrietig is. Zeker nu wij gevoeld hebben hoeveel je gelijk van je kind houdt, zodra je het vasthoudt, begrijp ik dat. Maar mam, als je dat kan, hoef je je om ons niet ongerust te maken. Voel je verdrietig om Lente, want haar moeten we missen. Wij zijn er nog, wij leven, wij komen er wel. We gaan door diepe dalen, maar wij komen er wel. Het is niet makkelijk, maar we hebben elkaar. En als je je bedenkt hoeveel mensen er dan nog eens om ons heen staan... Wij zijn samen sterk, Remi en ik. En dat ben jij ook.