donderdag 19 juli 2007
Plaatselijke bui
Het was heerlijk vandaag aan het strand. Warm, maar met een lekker windje. We gingen naar Dishoek, omdat Jochum en Dorien daar in een huisje zitten deze week. We speelden wat met de kinderen, kletsten, dronken en aten wat, lazen een tijdschrift en misten Lente. 'Zo'n huisje zou ook leuk zijn met Lente', denk je onbewust. 'Ik denk dat ze het ook wel lekker zou vinden met haar voetjes in dat badje', denk je onbewust. 'Hoe zou ik haar flesje hier opwarmen? Oh ja, dat kan gewoon in een pannetje', denk ik onbewust. En als we naar huis lopen, opeens wel bewust, denk ik: 'Niks is meer écht heel leuk. Want alles was leuker geweest als ze er nog wel was.' En tegen Remi zeg ik: 'Er is altijd een wolkje. Al is de hemel nog zo blauw.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Lieve Barbara,
Ik herken je verhaal, die wolk is overal. Ik denk ook veel meer na voordat ik ergens naar toe ga. "Zou ik dat wel doen, zijn daar kleine babytjes, Kan ik dat wel aan." Toch probeer ik wel alles gewoon te doen, maar het kost bergen energie.
Vind het trouwens fijn, je site te volgen en af en toe een berichtje te lezen op mijn site. Doet me goed!! Dank je wel.
Liefs Silvia
vrouwtje,
oh wat doet het me pijn, als ik zo over jullie verdriet lees. Jullie hebben het ergste moeten meemaken wat er kan gebeuren
Ja, Bar. Zoals je schrijft is het... het was allemaal veel leuker geweest als ze er nog was. Als ik nu met jou en Remi ben, en gelukkig is dat nog lekker vaak, tijdens een 'eetfeestje', of heerlijk in de zon, lekker gek op een feestje van de tennis, dan is het toch anders. Want ook al is ze er niet, ik denk haar er altijd bij, want ze hoort er bij.
En daarom herken ik die wolk waarover je schrijft...
Lieve Barbara,
Iris gaf me jullie site door, en zei als tip dat ik stabiel genoeg moest zijn om hem te bekijken...maar desondanks...tranen kan ik niet tegenhouden..ben zo ontroerd door jullie verhaal, foto's en mooie gedichten!!
Wil jullie heel veel sterkte wensen!
Liefs Babette (vriendin van Iris)
Lieve Barbara en Remi,
Sorry dat ik zoo laat schrijf ! Door Mieke heb ik over de verhaal van Lente gehoort ! Het maak me zoo verdrietig dat zoo een moie meijsje niet meer da is en keine chance had ! Dat is zo moelijk te gelooven ! Maar ik ken jullie een betje en ik ken Mieke ook en betje, en im moet zeggen dat ik julli Fantastish moedig en sterk zind ! En ik vertrouw op en bettere toekomst, ook als diet verdriet sterk ist, zullen well andere mooie momente in leven komen voor jullie ! en met zo en sterke manier de toekomst te zien et lukt jullie well ! Viel liefs van ons allemal vanaf Argentina , Buenos Aires aan jullie twee, van Lino, Fabio , Fe en Gerhard Duwe
Een reactie posten