De enorme hoeveelheid witte bloemen was echt overweldigend. Iris heeft na afloop een paar mooie bossen samengesteld die we nog een paar dagen thuis hebben neergezet. Zo konden we nog iets langer het gevoel, dat al die bloemen gaven, vasthouden.
De avond voor de crematie heb ik Vivian gebeld om te vragen of zij ervoor kon zorgen dat de geboortekaartjes tijdens de plechtigheid ophingen. Zij heeft er, met onder anderen Michel en Kristel, voor gezorgd dat alles er zo mooi uitzag de volgende middag.
Het kistje met Lentes naam erin (als je heel goed kijkt, kun je het zien, linksonderaan) gemaakt door (oom) Ivo. Haar donkerblauwe capuchontruitje met haar naam erop in stoere gouden letters, haar foto, een bloem uit de tulpenboom uit de tuin... Samen zag het er heel mooi uit.
Deze schilderijen had (oma) Toos gemaakt kort voordat Lente geboren was. Toevallig (!) was het thema 'lente'...! Toevallig (!) zijn het twee schilderijen, één van de lente in volle bloei en één van de lente ná de bloei. Het blijft een bizar verhaal.
5 opmerkingen:
Aan de ene kant lijkt het weer
al een tijdje geleden. Toen ik na 6 weken zei dat ze nu had kunnen lachen, waarop jij prompt antwoordde dat ze dat al 2 weken deed. Jullie wonderkind. Blij dat je je humor, ondanks de moeilijke tijd niet ook bent kwijt geraakt.
Maar aan de andere kant lijkt het pas geleden, zo staat het in mijn geheugen gegrift.
Wat was het indrukwekkend, daar buiten. Met al die bloemen, het speelgoed, de foto's van Lente. Het kistje met zoveel liefde gemaakt door Ivo en je vader.De woorden die gesproken werden, de muziek die jullie uitgezocht hebben. Al jullie en onze vrienden.
Indrukwekkend.
Het heeft me een heel speciaal gevoel gegeven.Ik ben daar blij mee en zal het nooit vergeten.
Het was een heel bijzondere dag. Zoveel aandacht en liefde en kracht in een zeer verdrietige periode. Ik denk nog vaak terug aan het mooie meisje op de foto en haar kleine kistje onder de grote boom. Bewonderenswaardig hoe jullie met het verlies van Lente omgaan!!
Lieve Barbara en Remi,
Dat was inderdaad een dag die heel veel indruk heeft gemaakt. De boom, de wind, het vogeltje, het zonnetje dat even kwam kijken, het prachtige kistje. Ik denk ook vaak terug aan dinsdag 23 mei, de dag dat Michel en ik naar jullie dochter mochten komen kijken. Wat een prachtig meisje en een geweldig trotse ouders... De website is heel mooi en er staan gelukkig veel foto's op en mooie teksten...wordt er ook wel weer heel verdrietig van en dan denk ik: hoe kunnen ze dit trekken, hoe kun je daar mee omgaan. Ik vind het heel mooi om te zien hoe jullie dit echt samen beleven en verwerken, daar heb ik heel veel respect voor. Lieve Lente je hebt echt een geweldige papa en mama. Als ik denk aan hoe het er hier voor jou uit had gezien dan zie ik jou op schoot bij je papa achter de piano, wat Mette op de Boulevard ook zo mooi vond. En dat je lekker op het strand aan het rommelen bent met zand en water. Lieve Lente, ik had je graag echt leren kennen!!
Groetjes van Anne
Lieve Remi en Barbara,
Bizar...inderdaad; wat is en blijft alles toch te bizar voor woorden... Ik volg jullie mooie website een korte tijd, maar heb nog niet eerder kunnen reageren; geen onwil hoor, maar ja waar en hoe vind je de woorden?! Ik bedacht nu net dat ik het maar eens gewoon moest doen. De website is erg mooi, maar uiteraard roept het ook veel verdriet op..lieve, lieve lente...
Ontzettend knap hoe jullie met dit alles om proberen te gaan.
Super knap hoe jullie 29 mei invulling hebben gegeven; zo ontzettend op jullie manier! Het was een heel speciale en bijzondere dag, maar dat zou Lente ongetwijfeld ook geweest zijn hier:speciaal en bijzonder.
O ja, Barbara ik wil je ook nog zeggen (sorry,volgens mij ga ik van de hak op de tak ..en ik denk nog veeeel meer dan mijn vingers kunnen typen, dus kan je nagaan..) wat ik wilde zeggen: ik vind het verhaal van het feestje van zaterdag zo *** voor je!!!!!!!!!!!
Dat je al die rotdingen(ik druk me nu supervoorzichtig uit) ook nog eens over je heen krijgt, verschrikkelijk! Mensen denken gewoon vaak niet na bij wat ze zeggen......
Ik hoop dat je dit alles nog een beetje kunt volgen. O en nog iets: ik heb als identiteit anoniem gekozen omdat ik dan geen account oid hoefde aan te maken..hopenlijk tot gauw, liefs elf
De witte bloemen, prachtig waren ze. In heel Paauwenburg én bij de Intratuin waren geen witte bloemen meer te krijgen. De winkel werd opnieuw bevoorraad met bloemen uit de stad. Alleen witte bloemen natuurlijk.
Overal in de wijk zag je kinderen en ouders fietsen met witte bloemen en bij iedere witte bloem liet ik weer een traan.
De volgende ochtend op school was het druk, drukker dan anders want vele ouders kwamen mee om een bloem weg te leggen. De kaartjes lagen klaar in de hal van de bovenbouw en daar stonden een paar enorme vazen om de bloemen in te zetten. Het waren er honderden!!
Ook dit gaf weer een enorm gevoel van saamhorigheid, we hadden samen verdriet, konden er samen over praten en we konden elkaar samen troosten.
Een reactie posten