Condition of the heart

Gisteravond reed ik in de auto naar huis, na een avondje bios. Ik zette de cd van Prince op en voor ik er erg in had zat ik naar 'Condition of the heart' te luisteren, één van de liedjes die we op de crematie draaiden. Het is een nummer van bijna 7 minuten en ik realiseerde het me pas na zo'n twee minuten. Het overviel me ineens enorm. Ik zag ons weer zitten, vlak voor de boom, met het kistje ernaast. Ik zag haar gezichtje heel goed voor me en ik voelde de vorm van haar lijfje en haar hoofdje. De tranen vlogen bijna door de auto. Ik moest m'n best doen om me op de weg te concentreren, want ik had de muziek intussen keihard gezet en m'n ogen waren helemaal behuild. Toen ik even later uitstapte en de sleutel in de voordeur deed, bleef ik met m'n tas haken achter een doorn. Een doorn van de roos die we bij de voordeur hebben gepland voor Lente. Toen moest ik wel even glimlachen. Zij is mij ook nog niet vergeten.