Lieve Eileen, Ron, Sonja, Iris, Rob, Bas, Ilona, Agnes, Cor, Pauline, Betty, Nora, Jurjen, Greet, Marina, Riet, Marjolein, Leonie, Tannie, Dineke, Mirjam, Wim, Melany, Janneke, Ingrid, Marjet, Lilian, Jenny, Cees, Marianne, Jenny, Berth, papa, mama, Jan, Toos, Jan, Marianne en oma van Loenhout.
Dankzij jullie konden we een enorme financiële bijdrage leveren aan Sophie's Walk. Ongelooflijk hoeveel geld we toegestopt kregen!! We hebben een enveloppe van 425 euro kunnen overhandigen. Het geld is erg belangrijk, omdat de Stichting daardoor ruimte heeft om op allerlei manieren en plaatsen aandacht te vragen voor Vasa Previa.
Het was een heel bijzonder ochtend. Ik was best zenuwachtig en ik had de avond ervoor alles al klaar gelegd (routebeschrijving, fototoestel, enveloppe met geld, etc). 's Ochtends stond ik veel te vroeg op, maar we vertrokken toch nog te laat. We reden er naar toe in dikke mist. Toen we aankamen in het bos waar we verzamelden, waren de anderen er al.
Ik herkende 2 mensen van foto's. Anderen herkenden ons ook. "Jullie zijn de ouders van Lente toch?" vroeg een vader. Het was heel bijzonder om zo benaderd te worden. Allerlei mensen kwamen zich uit zichzelf voorstellen. Ik voelde me snel op m'n gemak. Gelijk kwamen wel de tranen. Opeens voelde ik dat al die mensen ook zo'n verdriet hebben (gehad). Hetzelfde verdriet. De ochtend werd geopend door een kort welkomstwoordje. Lente werd daar ook in genoemd, net als Luce en Anouk, 2 meisjes die ook nog maar pas zijn overleden.
Toen we gingen wandelen zocht ik snel Silvia op. Met haar heb ik veel geschreven; ze is de moeder van Anouk. Het was fijn om haar 'live' te spreken. Het voelde snel vertrouwd. Later spraken we Sigrid (ze verloor 4 jaar geleden haar eerste zoontje Merijn) en haar man Arjan. Zij zijn verder dan wij en het was fijn om allerlei vragen te stellen. Na afloop dronken we nog wat met ze. Remi en ik vonden het fijne mensen. Lief en vriendelijk.
We hebben er veel aan gehad. Ik hoop dat we de andere ouders, die in een andere stad hebben gelopen, ook nog eens ontmoeten. Het is heel bijzonder om mensen om je heen te hebben, die precies weten hoe het is. Je hoeft niks uit te leggen en je kunt van alles vragen. Al met al was het dus een heel geslaagde dag. Volgend jaar gaan we zeker weer! En wie weet nemen we dan ook een heleboel aanhang mee...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Lieve Barbara en Remi,
Ik vond het ook erg fijn jullie gesproken te hebben. Ik ben ook blij dat ik toch geweest ben. Ondanks het grote verdriet hebben jullie een positieve kijk op de toekomst en de verwerking. Dat is denk ik ook de beste manier om verder te gaan, ook al gaat dat soms met ups en downs. Vind het fijn jullie gesproken te hebben en hoop dat we elkaar nog vaak tot steun kunnen zijn. Ik heb Richard verteld over de ochtend. Hoe het geweest is. Wie weet spreken jullie hem ook nog eens, maar wat ik al zei zondag. Ieder heeft zo zijn eigen manier om er mee om te gaan en ik wil hem ook die ruimte geven, zoals hij mij die ruimte geeft. M'n ouders en m'n schoonmoeder vonden het ook fijn dat ze erbij waren. Ik kon merken, dat ook zij ervaringen uitwisselde met weer andere ouders. Wat hun ook weer steun geeft.
Liefs Silvia
een knuffel...
Ook fijn om jullie te ontmoeten.
Liefz
Sigrid
Fijn dat het zo'n mooie dag is geweest.
Dikke kus.
Hoi Barbara en Remi,
Allereerst bedankt voor jullie lieve brief die wij vandaag hebben ontvangen.
Ik heb het verhaal over jullie lieve dochter gelezen.
Wat een prachtige meid!!
Ik zal binnenkort een brief of mail schrijven hoor, maar op t moment is t allemaal nog een beetje druk.
Maar ik wou in ieder geval even wat laten horen van ons.
Er zijn heel wat traantjes gevloeid na het lezen van jullie brief, maar dat was wel een fijn gevoel, fijn om te weten dat er zulke lieve mensen zijn als jullie.
Tot snel.
Liefs,
Colinda en John
Oh misschien handig om m'n e-mail adres te geven.
colindacornelisse661@msn.com
Liefs,
Colinda
Lieve Barbara en Remi,
Oftewel lieve schoondochter en zoon,
Ik zit wederom achter de computer deze ochtend, omdat het me LUKTE een reactie achter te laten. Dat was omtrent de geboorte van Isa Bella. Het is heel mooi, om te lezen dat er zoveel medelevende en gevoelige mensen zijn, die hun gevoel onder woorden proberen te brengen. Dat valt niet altijd mee, maar daardoor heb je een enorme steun aan elkaar. Vroeger werden erge gebeurtenissen heel anders aangepakt, dan moest je er een "Onze Vader" of "Weesgegroetje" voor bidden. Ik wil niet beweren dat dat nu, door vnl de oudere mensen, niet meer gedaan wordt, maar erover praten lijkt me veel beter bij de verwerking. Ook zijn wij blij onze kleine bijdrage geleverd te hebben, ik hoop dat ze vasa previa bij iedere zwangere vrouw op tijd ontdekken. liefs je moeder Toos.
Een reactie posten