"Eindelijk zijn we echt compleet", roept iemand. We staan klaar voor een familiefoto. We zijn helemaal niet compleet, denk ik bij mezelf. Ondertussen wordt deze stelling echter door verschillende mensen tevreden bevestigd. Iedereen is er vandaag bij. Ooms, tantes, neven, nichten, aanhang en kinderen. Iedereen is er vandaag bij. Iedereen is gekomen. Ik laat mijn lege handen nonchalant tussen mijn gehurkte benen hangen. Voor mij geen dochter die ik trots aan de fotograaf kan showen. Voor mij geen hordes opa's en oma's die non-stop mijn kind bewonderen.
Ik krijg troostende blikken als ik later wat tranen weg moet vegen. Ik krijg een aai over mijn arm en een lief woord. En daar doe ik het mee. Want ik heb zo weinig keus.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Barbara, ik vond het super dat jullie er waren vandaag. Inderdaad, niet compleet, en zo zal het voor jullie met heel veel gebeurtenissen zijn. Maar weet dat we veel aan Lente hebben gedacht, en over haar gesproken. Ik weet dat dat niet hetzelfde is als wanneer ze er in levenden lijve bij geweest zou zijn, maar ze wordt niet vergeten... echt niet!
Liefs en sterkte, ook voor Remi,
Mieke
COMPLEET.
En dat zullen we ook nooit meer zijn ook.Of jullie nu een feest hebben bij Remi's ouders, bij papa, bij mij of bij jullie broers of zus of waar dan ook. Steeds zullen we in gedachten zijn bij Lente. Dat zal gebeuren bij alles wat je meemaakt. Straks als je jarig bent, als Remi jarig is. Sinterklaasfeest, Kerst, Oud-en Nieuw,onze verjaardagen. Alle leuke dingen hebben een schaduwrand gekregen. En daar moet je mee zien te leven, af en toe denk ik ja dat is makkelijk praten. Terwijl men het alleen maar zegt om je een beetje op te krikken. Ik snap het wel maar ik mis haar zo. En ik vind het verschrikkelijk om de pijn in jullie ogen te zien als jullie denken dat ik het niet zie.
Ik denk dat dit blijft voor de rest van ons leven. Het wordt minder zeggen ze toch steeds maar ik heb het idee dat het eerder erger wordt.
Ik ben nu steeds naar haar muziek aan het luisteren en dan zie ik weer al de witte bloemen, haar kistje onder die prachtige treurwilg.
Harry en Inge hebben een cd voor mij gemaakt en daar ben ik erg blij mee, Annebel bracht hem naar mij.Ze vroeg of het erg verdrietige liedjes waren. Ik vertelde dat het vooral hele mooie liedjes waren. Ze was er door gerustgesteld want Inge had blijkbaar hetzelfde antwoord gegeven.
kus Mama
Lieve Barbara en Remi,
Gisteren ben ik voor het eerst op jullie site geweest en heb op mijn gemak alles gelezen en alles met jullie meebeleefd. Het was wel emotioneel.
Mijn complimenten voor de site. Geweldig zoals jullie ons meenemen in de manier waarop jullie alles beleefd hebben. Ik weet zeker, dat ik een regelmatig bezoeker van jullie site zal worden. Lente heeft bij ons een plaatsje (haar foto staat op de kast), maar door jullie site zal dat een heel levendig plaatsje zijn.
Ik lees dat de woorden: “Eindelijk zijn we compleet” hard bij jullie aankwamen. Logisch, het wordt zomaar even gezegd, zonder nadenken, stom! Maar ik kan jullie wel vertellen, dat vóór en tijdens de familiedag iedereen stilgestaan heeft bij Lente. Niemand uitgezonderd. De één zal zich bij jullie wel geuit hebben en de ander heeft daar meer moeite mee, maar ze was in ieders gedachte en iedereen leefde met jullie mee.
Lieve mensen, ik heb de familiedag erg fijn gevonden. Rustig samen zijn in de natuur en van elkaar kunnen genieten. In gedachte zag ik Opa en Oma van Agtmaal samen met Lente naar ons kijken en trots op ons zijn. Ik hoop dat we nog vaak bij elkaar zullen komen.
Heel veel groetjes en liefs
Marianne Galema
25 september 2007 12:40
Een reactie posten