maandag 10 september 2007

Lente in mijn hart. Herfst in mijn hoofd.

Lente, de blaadjes worden geel. De wind waait en ze vallen naar beneden. Ik hou je voor het raam. Kijk! Zie je ze? Dat is omdat het al herfst aan het worden is. Nog even en alles is kaal. Dan zullen we weer moeten wachten. Wachten op nieuwe knopjes, op zon en op warmte. Dat duurt altijd heel lang. Maar hoe langer je er op moet wachten, des te blijer zijn we als het eenmaal zover is. Als er door jouw slaapkamerraam weer roze bloesem te zien is. Als de tulpenboom weer bloeit en de rozen nieuwe knoppen hebben. Dan zullen je papa en mama door de tuin lopen en elkaar alles aanwijzen. Kijk! Heb je die al gezien? Die krijgt ook prachtige uitlopers. En deze dan! Die zijn opeens al helemaal open! Was dat gisteren ook al?
Maar mama moet zo gaan werken hoor. In gedachten doe ik net of ik je nog even vasthoud. Je krijgt een zoen op je wang. Je reageert er niet op, te druk met wat er buiten gebeurt. Dat is prima liefje. Ga je mee? We doen je jasje aan en mama zet je in de maxi cosi in de auto. Lekker bij oma spelen. Zul je lief zijn en lekker je flesje leeg drinken? Papa en mama komen je straks weer halen hoor! Dág lief Lente-kind!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Heel mooi....

Iris zei

... dat vind ik ook. X

mieke zei

ja, en dan waren we samen naar tante gegaan want die wilde ook zo graag met je knuffelen en dan waren we helemaal rond gelopen door de tuin en had je lief gelachen en geschaterd als we gek met je deden.Had tante je je flesje willen geven en dat mocht dan wel. Nu ben ik alleen naar tante geweest, we hebben over je zitten praten en huilen. We zijn naar Knokke geweest, reuze leuk. Maar overal zag ik leuke dingetjes voor je, een hardstikke lief muziekdoosje, een knuffeltje en heel mooie kleertjes. Ik had zo graag iets voor je willen kopen.

Ik heb een lief lijstje gekocht bij Tante in haar winkeltje om een foto van jou in te doen.

Het was zo fijn geweest als je er gewoon had kunnen zijn. We missen je ontzettend.
omaflat

Anoniem zei

Afgelopen zondag hebben we voor Mieke een cd'tje gebrand met de muziek van de crematie. Eerst zoeken in onze eigen cd's wat we zelf in huis hebben en daarna nog wat van internet af gehaald.
Toen de cd gebrand was moesten we natuurlijk even luisteren of het goed gelukt was. Bij het horen van alle vijf liedjes kwam de hele plechtigheid weer naar boven. De treurwilg, de witte bloemen, de geboortekaartjes, het kleine kistje maar vooral het gevoel van die dag.
Bij het horen van een van deze prachtige vijf liedjes zal ik altijd even aan Lente denken.