Een leuke avond... tennis, biertjes, zon, nog wat biertjes, een loterij, andere mensen...
Het begon goed. Remi en Geurt wonnen de finale en werden kampioen in de Heren Dubbel 8. Ik kocht wat lootjes, want ik had het gevoel dat ik iets ging winnen. Misschien die mooie tennistas? Een broodbakmachine, een tosti-apparaat, golfballetjes, een rugzak? Mijn voorgevoel klopte. Ik won iets. En de volgende prijs...! 4 Paar kindersokjes en wat slabbetjes! Nummer 393, oranje!
Dan nog maar een biertje.
Een paar uur later (de 'prijs' had ik weggegeven aan Geurt) had ik voor het eerst sinds lange tijd heel wat biertjes op. Het werd weer leuk op het feestje. Lekkere muziek. Dansen met Remi.
"Zwangere vrouwen horen niet te drinken.", hoor ik opeens, net boven de muziek uit. Het dringt tot me door. Het gaat over mij. Ík hoor niet te drinken, vinden een paar dames aan de bar. Ik zeg het tegen Remi. Hij probeert me gerust te stellen, maar het is al te laat. Ik ben op slag mijn blije gevoel kwijt. Ik ben zwanger, in andermans ogen, want ik heb een dikke buik. Ik hoor niet te drinken. Weten zij veel dat ik al bevallen ben. Dat die buik het restant is van een prachtige zwangerschap. Dat wij al een dochtertje hebben. Maar dat ons kindje wel dood is! Weten zij veel!
En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik vind ook dat zwangere vrouwen niet horen te drinken. In elk geval niet zoveel als ik vanavond deed. Maar ik ben geen zwangere vrouw! Ik ben Barbara, ik ben de moeder van Lente. Lente, die dood is gegaan bij de bevalling. Domme pech, zeggen ze.
Domme pech. Zeldzaam. Zeer zeldzaam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
och bar wat een ontzettende vervelende avond, eertst die rrijs winnen en dan die opmerking van die daames. De tranen schieten in mijn ogen.
mama
Lieve Bar, ik hoop dat het zeer zeldzaam is dat je zoiets mee maakt. Ik word verdrietig en boos als ik dit stukje lees. Uit onwetendheid kunnen mensen je vreselijk kwetsen. Grrr...liefs van Iris (die nooit in haar leven zo'n domme opmerking gaat maken)
Lieve Barbara,
Wat erg. Denk je even weg te zijn en even te kunnen ontspannen, gebeurd er zoiets. Je kan je er niet voor wapenen, maar het is zo vreselijk moeilijk om je dan staande te houden. Ik vind het wel heel stoer, dat je zulke dingen ook gewoon doet. Niet thuis blijven zitten, maar toch proberen. Ik heb dat zelf ook. De ene keer lukt iets ook beter als de andere keer. Babytjes vind ik nog steeds heel moeilijk. Maar je ziet ze overal. Gisteren nog bij de bakker. Wat een schatje wordt er gezegd. Hoe oud is hij/zij. 8 weken. Ik kan het gewoon niet horen en ben blij als ik de deur weer uit ben. Het is een periode waar we doorheen moeten en ik heb er vertrouwen in, dat het wel zal slijten, maar op dit moment is het echt heel zwaar. Wil je een keer je hart luchten, schroom dan niet me te mailen. Ik weet wat je doormaakt. Bedankt ook nog voor de lieve reacties op mijn site. Doet me goed.
Dikke knuffel Silvia
Een reactie posten