De zaterdag voor de geboorte van Lente gingen Remi en ik uit eten met Iris en Rob. Hoogzwanger zat ik in de Mug. We wisten allemaal dat dit de laatste zaterdag zonder kindje zou zijn. Lente zou hoe dan ook deze week geboren worden. Het was een heel gezellige avond, waarvan vooral het neuzen-neuzen met Rob ons allevier is bijgebleven. Een week later, op zondagavond waren Remi en ik in het rouwcentrum bij Lente. Ook toen heb ik geneuzen-neusd, maar dit keer met haar. Ik weet niet of ik er aan gedacht zou hebben om dit met haar te doen, als ik dat de week ervoor niet net gedaan had.
Als je weet dat je je kindje nog maar twee keer zult zien, dan probeer je haar zo goed mogelijk in je op te nemen. Zó goed, dat je je het je leven lang nog herinnert. Nu probeer ik af en toe beelden te zien die niet op een foto staan. Maar ik merk nu al dat dat heel moeilijk is. Van bijna elk moment hebben we foto's, dus ik weet niet altijd of ik het me goed herinner of dat ik een foto voor me zie. Alleen van de nachten en ochtenden hebben we geen beelden vastgelegd. Dan lag ze op haar koelbedje vlak naast me en als ik 's nachts wakker werd -we hadden een lichtje aan- dan raakte ik haar even aan en dan fluisterde ik haar naam. Dát beeld zie ik nog goed voor me. Dat beeld is van mij alleen. Dat staat niet op een foto, maar dat staat in mijn geheugen gegrift. Hoop ik.
3 opmerkingen:
Lieve Barbara,
Ging even wat mis met het vorige bericht.
De eerste uren met Anouk waren voor ons zo bijzonder. Ze was nog warm en als ik m'n ogen dicht deed en haar vasthield voelde het of ze nog leefde. Toen ze bij ons thuis kwam, was ik natuurlijk blij dat ze er was, maar ik merkte aan mezelf, dat ik zoveel verdriet had, omdat ik niet meer datzelfde gevoel terug kon krijgen. Ze was koud, het voelde anders. Het doet dan zoveel pijn, dat je eigenlijk maar 3 uur van je dochter hebt kunnen genieten, dat het voelde alsof ze er nog was. Klinkt misschien een beetje raar, ik weet ook niet goed hoe ik het moet verwoorden, maar ze was zo mooi en warm, die eerste uren en daarna was het leven eruit. Het voelde niet meer hetzelfde. Nu hebben we alleen de foto's waarmee we dat gevoel weer terug kunnen krijgen. Het gevoel, dat je net geboren dochter, warm op je buik wordt gelegd, dat is onbeschrijfelijk.
Liefs Silvia
Lieve Silvia,
Daar kan ik wel een beetje jaloers op zijn hoor. De eerste uren na Lentes geboorte sliep ik bijna alleen maar, door de narcose. Ik heb haar daardoor ook niet bloot vast gehad. Wel heeft ze met alleen een luiertje aan naast me gelegen (op mijn buik ging ook niet, vanwege de wond). Ik was toen nog zo slaperig dat ik me er niet veel meer van herinner. Eigenlijk heb ik haar pas de volgende dag echt goed bestudeerd. Toen drong het ook pas volledig tot me door dat ze geboren was en ook dood was gegaan. Toch herken ik wel jouw gevoel, dat als je je ogen dicht deed het dan net leek of ze gewoon leefde. Maar dat had ik eigenlijk een paar dagen later ook nog, zelfs toen ze al koud was. Ik heb wel gezien op foto's op jouw site hoe jij Anouk bij je had, gelijk na de geboorte. Dat zag er inderdaad ook bijzonder uit. Het is jammer dat ik dat niet heb kunnen doen met Lente. Maar ja, dat is ook het hele probleem he? Dat we zoveel dingen niet kunnen doen met onze meisjes...!
Liefs Barbara
Wij vonden die avond heel bijzonder. We spraken het zelfs uit: dit is de laatste avond dat we jullie voor onszelf hebben.
Dinsdagavond werd ik gebeld... slecht nieuws, heel slecht nieuws, zwart nieuws. Alleen liep ik rond in mijn huis. Van de slaapkamer naar de woonkamer, weer naar boven, naar beneden. Helemaal koud van binnen. De waarheid van dat moment en de herinneringen aan die avond in De Mug wisselden elkaar steeds af. Het kon niet waar zijn!
Deze avond is voor ons allevier onmogelijk te vergeten. Enerzijds de gezellige sfeer, het gevoel dat er nu ook nog tussen ons vieren is. Daar tegenover de toekomst, die er toen nog zo anders uitzag...
Het maakt indruk op Rob en mij om dit stukje te lezen. Het neuzen-neuzen, dat (hoe vaak ik ook probeer) alleen van Rob en jou is, heeft een extra betekenis gekregen.
Liefs Rob en Iris
Een reactie posten